Imieniny.

U mnie w rodzinie nigdy nie obchodziło się imienin. A raczej w moim domu, bo babcia i ciotki to i owszem. Muszę jednak przyznać, że urodziny, to była bardziej zajmująca okoliczność.

Od kiedy się wyprowadziłam i zamieszkałam z Tajemniczym jest nieco inaczej. Imieniny to ważny moment w roku. Większość człownków jego rodziny, o nich pamięta (nawet jeśli nie są zaproszeni na imprezę dzwonią z życzeniami).

Niedawno z okazji moich imienin zakupiłm słodkości do pracy. Współpracownicy zaskoczyli mnie miłym upominkiem. Choć spodziewałam się, że ja będe osobą, która tego upominku raczej nie otrzyma  (zapewne większość z Was wyciągnełaby takie wnioski czytając jedną z moich pierwszych notek dotyczących tej pracy i kliamtu jaki w niej panuje). I pierwsze słowa życzeń jakie usłyszałam:"żeby podtrzymać tradycję, że w imieniny dajemy kwiaty..."
Zdaje więc sobie sprawę, że nie jest to upominek z głębi serca (należałoby jeszcze słyszeć ton, jakim te słowa zostały wypowiedziane) to mimo wszystko miło mi się na nie patrzy rano :)

I tak sobie myślę, że to nie kosztowało wiele (jak każdy dał od siebie 3zł to z nawiązką) jednak wrażenie jakie to robi (nawet jak wiem, że nie do końca "szczery" to prezent) jest miłe...Przynajmniej dla mnie. 

Mam do tego dystans. I nie obchodzi mnie czy kwiaty zostały kupione z musu czy z chęci zrobienia mi niespodzianki. Cieszą mnie codziennie, kiedy jem śniadanie. 

I tylko to się liczy.