"Moja" Nigella Lawson w rodzinie.

Nigdy nie byłam mistrzem gotowania, teraz też nie jestem i zapewne nigdy nie będę. Zawsze imponowały mi programi Nigelli Lawson, która gotuje szybko, zapewne smacznie (przynajmniej tak wyglądają jej dania), a do tego gotowanie wygląda jak coś fajnego, krótkiego, przyjemnego i kompoletnie bezwysiłkowego. To dla mnie guru gotowania!
Zawsze podziwiałam Mamę Tajemniczego, która robi co roku Święta dla ponad 15 osób. W niewielkiej przestrzeni, w mikroskopijnej kuchni odbywa się gotowanie dla tej niemałej liczby osób. Do tego stół jest pięknie nakryty, zawsze jest prezystawka, potem danie główne, z różnymi potrawami, a nawet w zwykłą niedzielę jest kilka rodzjów mięs i sałatek. Nie mogłam wyjść z podziwu jak ta kobieta świetnie sobie radzi z organizacją, z przewidzeniem ile czego ugotować, żeby dla wszystkich starczyło, a nigdy nic nie było ani przypalone, ani niedogotowane. To dla mnie sztuka, zorganizować coś takiego zupełnie samodzielnie i jeszcze obsługiwać wszystkich gości bez niezadowolenia, ani w duszy, ani na twarzy. Coś niesamowitego...Mama Tajemniczego równa się dla mnie z Nigellą-potrfai zrobić coś z niczego, jej dania wyglądaja pięknie i zawsze są smaczne, a jej umiejętność ułożenia potraw na talarzeu a potem na stole, to kompletne mistrzostwo.

Chciałabym kiedyś mieć takie zdolności ale wiem, że w moim przypadku moze to być nieosiągalne...

A te przemyślenia pojawiły się u mnie po 11.11.2012, ponieważ pojawiliśmy się wtedy u Rodziców na Marcińskich Rogalach...I choć było to Święto Narodowe, było to też Święto na stole. Jak zwykle wszystko smaczne, pięknie podane, a do tego stolik kawowy przygotowany na Rogale...ta zastawa, to wszystko-CUDO!